Ja, als echte man moest ik huilen toen ik dit diep-trieste bericht over een zelfmoord op 02 april 2015 in de regionale krant van de buurman las. Zie ook de publicaties over het aangespannen kort geding jegens dappere journalist Ton Lankreijer die hierover een boek schreef. Mijn eigen maag kromp ineen en mijn hart voelde de (vergelijkbare) pijn van deze mede-vader. Zijn 'keuze' betreur ik ten zeerste - dit nu juist voor zijn dochter - maar ik weiger daarover te oordelen. Het maakte me toen en nu vooral verdrietig; moge er een hemel zijn van waaruit hij zijn jonge dochter volwassen en toch nog gelukkig kan zien worden.
Hoewel ik dat poogde te vermijden, stelde ik mij toch voor hoe de vader wanhopig op het strand van Bloemendaal zat en over de zee uitkeek. Het hoofd in de handen en de foto van zijn meisje bij zijn hart. Hoe veel hij heeft gehuild, gevloekt en met de handen door het zand moet hebben gewoeld. Schelpjes of steentjes in het water gooien en urenlang heen en weer langs de vloedlijn lopen. Of wat voor wijze een boos, verdrietig en vooral machteloos vader/ mens zich dan ook poogt te verweren tegen de onmogelijke situatie waarin zijn dochter, hijzelf (en ook moeder) beland waren.
...wie overleeft dat?
Het is onmenselijk en misdadig om 1,5 jaar iedere omgang tussen de dochter en haar vader onmogelijk te maken, terwijl 'hij dol was op zijn dochter en hij op hem'. Na moegestreden en emotioneel kapot-gemaakt te zijn, zag hij helaas geen andere uitweg dan een einde aan deze voor hem ondraaglijke pijn te maken. Het gapende gat in zijn hart van het 1,5 jaar moeten missen van zijn dochter, leidde uiteindelijk tot zijn dood, daarna pas het gat in 't hoofd...
Mijn deelneming en groot respect voor (groot-) ouders in hun verweer
Ik wil hier dan ook mijn oprechte deelneming betuigen voor de dappere (groot-) ouders van deze wanhopige vader en kleindochter. Dat zij in hun verdriet de kracht vinden om uit liefde voor de overleden zoon en hun kleindochter nu om 'gerechtigheid = erkennen door het omgangshuis van 'dood door schuld' en 'aansprakelijkheid voor geleden en de nog te lijden schade' te vechten, krijgt al mijn respect en volledige steun.
Dat houdt niet op, niet vanzelf maar dankzij deze (groot-) ouders in de rouw. Wat is dit voor een triest land (geworden) waar een dochter/ het (klein-) kind haar vader moet missen 'dankzij' de onredelijke, partijdige 'hulp'verlening & Co?! Met publieke druk moet deze jeugd'hulp'verle-ning/ omgangshuis zelf verantwoording gaan afleggen voor het niet = omgangshuis of wel = (groot) ouders gezegde:
 |
'Je krijgt je kind niet te zien en misschien wel nooit meer'...
en directe aanleiding voor hun zoon/ haar vader om veel te vroeg over de drempel te gaan.
Wegrennen voor verantwoordelijkheid: 'Wir haben das nicht gesagt'
Dat dit wel degelijk is gezegd, staat voor mij buiten kijf gelet op eigen, identieke ervaringen met - zelfs openlijk - machtsbeluste/ narcistische en niet-'professionals' die het liefste kapot maken/ afpakken wat je als mens hebt... je eigen vader, dochter en kleinkind(eren). Dit gebeurt al jarenlang en bij duizenden gezinnen in Nederland: dat moet/ gaat nu eindelijk stoppen; vooral in het belang van de kinderen, want daar gaat het ons - en niet de zeer hypocriete 'hulp'verlening, die pretenderen slechts; de goede uitzonderingen daargelaten - werkelijk om! Help de kinderen; stop dergelijke misdadige jeugd'hulp'verlening!
Hoe dat te bereiken? Doe 'precies' dat wat zij nu juist niet willen en uit alle (on!) macht proberen te voorkomen: neemt u desgewenst vooral alle (telefoon-) gesprekken, aangifte bij politie en eigen te'recht'-zittingen etc. met uw smartphone op! Heel simpel en op ieder apparaat voorhanden.
Laat u s.v.p. niet intimideren en verzamel uw eigen 100% bewijs; 'just in case', nietwaar?!
Naar de waarheid middels pokerface: 'brave daddy is taping you!'
Uiteraard mag iedereen zichzelf opnemen en dat ook in gesprek met een ander... u bent dus gewaarschuwd/ getipt dat 'alles wat u zegt, kan tegen u gebruikt worden' maar ook 'alles wat zij in achterkamertjes tegen u zeggen tegen hen gebruikt kan worden'!. Weliswaar niet mijn persoonlijke stijl en ook zeker niet in prive-relaties, maar in contact met 'instanties' raad ik het maken van audio-opnames iedereen absoluut aan, ook als daarvoor (van tevoren) geen aanleiding voor (b)lijkt te zijn. 'Better safe than sorry'.
Pas bij publicatie van de audio-opnames zonder toestemming kan er een civiele rechts-zaak aangespannen worden waarbij het recht op de privacy tegen het belang van open-baarmaking wordt afgewogen. Tot dan is dit een goede voorzorgsmaatregel waarmee juist door rechtschapen en goede ouders zoveel druk op de huidige jeugd'hulp'verlening & Co gelegd gaat worden dat wij nooit meer 'dankzij hen' over diep-trieste - te voorkomen? - papa/ familie-drama's hoeven te lezen. Zonder glimlach van je kind, is het moeilijk om de zon te zien/ voelen schijnen... rust in vrede.
No justice, no peace! De - pacifistische - revolutie is aanstaande...!
Bussum, drs. E.M Groenendijk MSc./ PapaErik - school’meester’
Luctor et emergo - in het belang van de kinderen en Vrouwe Justitia
