Stop PAS-Familiedrama NU: Lieve, veelzijdige en warme Opa Jan toch plotsklaps overleden in het bij-zijn van vrouw/ 3 zoons. Hij was zo trots op alle (gemiste) kleindochters!

dinsdag 30 mei 2017

Lieve, veelzijdige en warme Opa Jan toch plotsklaps overleden in het bij-zijn van vrouw/ 3 zoons. Hij was zo trots op alle (gemiste) kleindochters!

Allerliefste (klein-)dochters,

Vorige week donderdag, d.d. 18-05-2017, voelde

jullie Opa Jan en onze vader zich 's avonds niet lekker en met spoed werd hij met de ambulance naar het ziekenhuis TerGooi in Hilversum gebracht.

Dit is helemaal niet goed... en dat terwijl Opa Jan pas net zijn 73e verjaardag had gevierd (26 april).

Wat moest gebeuren, werd door ons samen gedaan: frisse kleding voor Opa gebracht, zijn tandenborstel, scheerspullen enzovoorts... ook de artsen deden (verder) onderzoek naar de oorzaak van 'het systeem-omvallen' en wat andere, kleinere complicaties (stonden gepland).

Vrijdag, zaterdag en zondag; iedere dag was er iemand voor/ wij op bezoek bij Opa Jan. Oma Irene, oudste broer R. en hun middelste zoon Erik...

Soms was Opa niet helemaal helder/ wat verward... even later waren zijn woorden en persoonlijkheid weer net als altijd. Maar in ieder geval was onze sterke Opa nu een fragiele, oude man geworden.

Gelukkig had Opa wel trek in de lekkere lasagne die op het menu stond...

Op zondag, d.d. 21-05-2017, heb ik gepoogd om jullie over Opa Jan zijn, plotsklaps, slechtere gezondheid te informeren en 'de kleindochters' hoe dan ook te waarschuwen:

Opa Jan in het ziekenhuis opgenomen met o.a. longontsteking; laat weten dat ook jullie van Opa houden, lieve meiden. Dat heeft hij nu hard nodig.

Van koppige hoop op beterschap naar het UMC in Utrecht na beroerte:

Op maandag d.d. 22-05-2017, tijdens de avond-bezoektijden, ging ik weer op visite bij jullie Opa en hoopte dat de ingezette behandeling van zijn longontsteking (verder) zou aanslaan. Opa Jan zat half onderuit/ lag in zijn pyjama op bed en zag er moe/ ziek uit; nauwelijks energie en maar net aanspreekbaar. Wel blij om me te zien.

Dikke beterschapsknuffels van iedereen nam ik voor hem mee... ook van jullie!

Hij klaagde over, inderdaad, 'koude voeten' en daar wist ik wel raad mee; mijn warme handen deden hem goed en Opa ging lekker slapen.

Dat ook Oma Irene en oudste zoon R. later nog op bezoek kwamen, heeft hij - denken we - niet eens gemerkt...

...slaap maar en rust uit, lieve Opa/ Papa.

Afgelopen woensdag, d.d. 24-05-2017, werd jullie volhardend PapaErik (en rechtzoe-kend burger/ docent drs. Groenendijk MSc.) echter op school uit de les gehaald... Oma Irene had gebeld dat het opeens veel slechter met Opa Jan ging. Slikken en gaan.

De leerlingen werden door begripvolle collega's opgevangen en ik zo snel mogelijk met de bus/ trein naar Utrecht. De jongste zoon/ broer W., was eveneens verwittigd en reeds uit het buitenland onderweg naar Nederland... het vliegtuig werd gehaald.

Want: in Hilversum kreeg Opa Jan er namelijk nog een beroerte/ herseninfarct 'boven op' en hij was met de ambulance naar het Universitair Medisch Centrum te Utrecht gebracht omdat die (eventueel) meer zouden kunnen doen.

Op de spoed-eisende hulp ligt dan je eigen vader en jullie Opa Jan aan de monitoren, met een infuus in de hand, plakkertjes op de borst voor de hartbewa-king, zuurstofsaturatiemeter aan de vinger geklemd en meer van dat soort ziekenhuis-zaken...

Afbeeldingsresultaat voor patient in ziekenhuisbed

Met Oma, broer R. en vrouw G. eromheen; we zijn bij je. Vecht lieve Papa/ Opa om bij ons te blijven... als je lichaam en geest dat tenminste kan/ wil.

En dat deed Opa Jan maar...

het was een ongelijke strijd.

De ziel wilde nog wat jaren bij ons blijven om zijn vijf kleindochters en de drie zoons - de 'grote jongens' - verder te zien (op-)groeien/ leven maar zijn lichaam

bleek dat... niet meer aan te kunnen.

Opa Jan wordt niet meer beter... en wij missen hem nu al enorm:

Drie dagen en nachten hebben wij, zijn vrouw en drie zoons, wake gehouden bij Opa die inmiddels van de 1e hulp naar de verpleegafdeling was ge-bracht. Met een extra bed in zijn kamer en 3 slaap-plekken in de familiekamer waar wij konden over-nachten en een ontzettend lief/ professioneel zorg-team (ons respect en veel dank, umc-ers!).

Mijn schoonzus G. en ook jullie oudste nichtje M. kwamen bij zieke/ slapende Opa Jan op bezoek en dat vind ik dapper van haar... goed zo. Het is nogal wat om als 1e klasser binnen 3 maanden 2 Opa's te (gaan) verliezen, al hoort dat inderdaad bij ons eindige leven. Jullie andere nichtje N. bleef in Friesland bij Beppe en ook dat was goed.

Dat jullie er zelf niet waren, neem ik jullie 'moeder' zeer kwalijk, maar jullie/ zijn drie kleindochters Lina, Jördis en Imke... echter niet.

Weet dat Opa Jan jullie enorm gemist heeft de af-gelopen > 3 jaar en zijn 'andere kleindochters' ook graag verder willen zien opgroeien.

Wie dat onmogelijk maakt(e), is 'ziek in haar hoofd' en heeft een ijskoud 'hart'!

Uiteraard heeft Papa namens jullie Opa Jan in het oor gefluisterd dat jullie veel van hem houden; het spijt mij dat jullie beiden dit werd onthouden.

Opa Jan kwam zelf niet meer bij bewustzijn en kreeg pijnstillers toegediend... behande-ling was verder onmogelijk en samen hebben wij hem dus... met onze familie-liefde, moeten bijstaan bij zijn stervensproces. Al had Opa geen pijn door de morfine en was het komende onafwendbaar... dat hakt(e) er enorm in.

Dat is logisch...

...je hebt maar één Papa (en Mama) die je gemaakt heeft (hebben)!

Je lieve vader bezig te zien om te sterven terwijl je zelf niets anders kunt doen dan er te zijn, z'n hand vast te houden/ strelen enzovoorts...

...dat komt aan.

Wat ben ik echter blij en trots dat onze familie zo sterk is en altijd en onvoorwaardelijk voor elkaar klaar staat - als het echt nodig is - Groenendijk.

Weliswaar zijn we allemaal heel verschillend met
'tig-handen op tig-buiken' maar altijd samen één groot familiehart. Heel mooi en fijn.

Daar heeft Opa Jan zijn steen aan bijgedragen...

en ook daarvoor blijven wij hem dankbaar.